Toen de liberale burgemeester Van Ophem in de 19de eeuw de stad Aarschot in de vaart der volkeren wilde opnemen, ijverde hij voor een spoorweg met o.a. als argument dat duizenden bedevaarders comfortabel naar Scherpenheuvdel zouden kunnen reizen. De spoorweg kwam er en een nieuwe wijk zag voorzichtig het licht. De Stationstraat trok een litteken door het begijnhof, maar de pijn werd verzacht door de fraaie huizen van de belle epoque en de art nouveau. Au Lion Belge, Het Casino en In den Boulevard zijn slechts enkele van de kleurrijke namen van de hotel-restaurant-café’s aan het Stationsplein. De enige fabriek lag op een boogscheut van het station. Meer dan 150 arbeiders werkten in de spoorwegwerkplaatsen. Pendelarbeiders vertrokken met de buurtspoorwegen naar de bieten of de conservenfabrieken in Leuven. Minder goed verging het de levendige buurt wanneer de geallieerden in mei 1944 het station als doelwit kozen. Deze wandeling is een gevarieerd verhaal van een stadswijk met een eigen karakter.