De Laatste Aarschotse Meester

Schrik niet, deze titel is weloverwogen gekozen. Edward Moons was de jongste, overleed als laatste in een rij bijzondere kunstenaar die de tweede helft van de 20ste eeuw en het eerste kwart van de nieuwe eeuw inkleurden.

We denken aan Maurice Haccuria, Emiel Deca, Fons Goossens, Fons Verstreken, Roland Rens, Ludo Van Hees en Edward Moons. Elk op hun manier leverden ze een grote bijdrage aan het Aarschotse kunstgebeuren. Ze richtten afdelingen op aan de Hagelandse Academie voor Beeldende Kunsten. Of ze gaven er les en vormden generaties kunstenaars. Ze drukten onmiskenbaar een stempel op de beeldende kunsten in de regio.

Edward Moons nam in deze groep een bijzondere plaats in. Niet alleen was hij een veelzijdig kunstenaar die zich op meerdere kunstdisciplines toelegde, hij deed zoveel meer. Hij stimuleerde collega kunstenaars, becommentarieerde hun werk, was opvallend aanwezig in het hele kunstgebeuren. En er was meer. Edward Moons was de oprichter en bezieler van de zeer bekende en breed gewaardeerde Kunstbabbel. Gedurende 30 jaar bracht hij bekende gasten aan de tafel voor een intens gesprek van één uur. In dit nauwkeurig getimede tijdsbestek wist hij als het ware een portret neer te zetten van zijn gast, ten voeten uit.

Het was zijn droom om zijn 80ste verjaardag te mogen vieren met een grote overzichtstentoonstelling in het museum van zijn stad.

Deze droom maken we postuum waar met een knipoog naar hierboven in de zoete hoop dat hij tevreden is.